De werking van infraroodpanelen

De werking van infrarood panelen is gebaseerd op de eigenschap dat afhankelijk van de temperatuur van een object er een hoeveelheid straling in bepaalde golflentes wordt uitgestraald naar de omgeving.
Max Planck leidde in 1900 deze stralingswet af waarbij hij het verband beschrijft tussen de intensiteitsverdeling van de straling respectievelijk de dichtheidsverdeling van de fotonen, als functie van de golflengte respectievelijk van de frequentie, van de door een zwartestraler – een ideale stralingsbron – bij een bepaalde temperatuur uitgestraalde elektromagnetische golven.
In de afbeelding worden de spectra voor temperaturen tussen 100 K en 10.000 K getoond. De curve voor 300 K (27°C) is rood weergegeven; dit komt overeen met typische omgevingstemperaturen. Het maximum van deze curve ligt bij 10 μm; in dit golflengtegebied, het langgolvig infrarood, vindt dan ook de stralingsuitwisseling plaats van voorwerpen op kamertemperatuur. Typische infraroodthermometers en thermografie camera’s werken rond dit gebied. De curve voor 3000 K komt overeen met het typische stralingsspectrum van een gloeilamp. Hierbij wordt reeds een deel van de straling in het zichtbare deel van het spectrum uitgezonden. Het maximum ligt echter nog in het nabije infrarood. Geel weergegeven is de curve voor 5777 K, de gemiddelde temperatuur van de zon. Het stralingsmaximum ligt nu midden in het zichtbare deel van het spectrum. Het stralingsspectrum van Naxis infraroodpanelen vindt u hier.